W cyklu „Dotyk Człowieka”, znanym również pod tytułem „Camera Obscura”, Jarosław Kukowski eksploruje granice percepcji wizualnej, łącząc hiperrealistyczny warsztat z pozornie abstrakcyjną formą. Artysta prezentuje kompozycje przypominające kadry filmowe wyjęte z monochromatycznego snu, które, choć na pierwszy rzut oka abstrakcyjne, ujawniają przy bliższym poznaniu niezwykłą precyzję i realizm detalu.
Termin camera obscura odnosi się do pierwotnego urządzenia optycznego, prekursora współczesnego aparatu fotograficznego, które poprzez niewielki otwór rzutowało odwrócony obraz rzeczywistości na przeciwległą ścianę ciemnego pomieszczenia. W kontekście prac Kukowskiego, nawiązanie to sugeruje refleksję nad mechanizmami postrzegania i reprezentacji, podkreślając iluzoryczność oraz subiektywność ludzkiego widzenia.
Kukowski, znany z mistrzowskiego opanowania technik malarskich, w serii „Dotyk Człowieka” świadomie balansuje między realizmem a abstrakcją. Jego dzieła, choć formalnie abstrakcyjne, zdradzają dbałość o detal i fakturę, co prowadzi do efektu trompe-l’œil, zmuszając widza do kwestionowania granic między rzeczywistością a jej przedstawieniem.
Seria „Dotyk Człowieka” stanowi zatem nie tylko formalne eksperymentowanie z medium malarskim, ale także głęboką refleksję nad naturą percepcji, pamięci i doświadczenia wizualnego z pogranicza jawy i snu, wpisując się w nurt współczesnych poszukiwań na styku realizmu i abstrakcji oraz podświadomego postrzegania rzeczywistości.