Kukowski to artysta, który doskonale opanował tradycyjny warsztat. Jego wcześniejsze prace pokazywały mistrzowską technikę i precyzję. W Malarstwie Paletowym ten właśnie warsztat jest widoczny, i to w sensie dosłownym jak i przenośni. Jest dokumentem procesu tworzenia. Pokazuje to, co zwykle zostaje ukryte: narzędzia, gesty, kolory zmieszane przypadkiem, rytm pracy.
W cyklu Malarstwo Paletowe Jarosław Kukowski zaskakuje, rezygnując z klasycznego obrazu. Zamiast malowanych scen czy postaci, widzimy… palety. Prawdziwe, używane, bogato pokryte farbą, pełne śladów pracy. Umieszczone w ciężkich, ozdobnych ramach, wyglądają jak obrazy – i właśnie to jest tu kluczowe.
Co ważne – te palety nie są chaotycznymi resztkami. Każda z nich to kompozycja pełna piękna i napięcia, zaskakująco barwna i harmonijna – jak skrzydła motyla. Widać tu wrażliwość na kolor, strukturę, układ – wszystko, co czyni malarstwo malarstwem.
Bogate ramy, które otaczają te obiekty, również są nieprzypadkowe. U Kukowskiego nie tylko dopełniają całość – one symbolizują coś więcej. W dzisiejszym świecie sztuki często ważniejsza staje się narracja, teoria, ideologia – czyli właśnie „rama” dzieła – niż samo dzieło.
To malarstwo nieco przewrotne, ironiczne, ale nie szydercze. Artysta nie krytykuje sztuki współczesnej – bierze udział w jej rozmowie, wchodząc w dialog ze współczesnym myśleniem o sztuce. Zadaje pytania: czym dziś jest obraz? Co zostaje, gdy obraz znika? Czy gest może zastąpić przedstawienie?
„Malarstwo Paletowe” to opowieść o sztuce w czasie, w którym obraz przestaje być oczywisty, ale nadal pozostaje fascynujący. To medytacja nad samym malowaniem, nad narzędziem i nad śladem. A także nad tym, że czasem mniej znaczy więcej.